Νέα αρχή για το κορίτσι μου!

Παρασκευή 5/6/15..
Η μέρα που σηματοδοτεί μια νέα αρχή στη ζωή της Αγελικούλας μου.. Την γράψαμε στο νηπιαγωγείο!

Αλλά πριν αναλύσω το θέμα νηπιαγωγείο θέλω να "παινευτώ" λιγάκι για το καμάρι μου!
Πήγαμε το πρωί για ενημέρωση στο "σχολείο" που κάνει τις θεραπείες και την εκπαίδευση το παιδί και μας έδωσαν και οδηγίες για ασκήσεις που θα κάνουμε το καλοκαίρι ..
Μας είπαν λοιπόν πώς η Αγγελική είναι το μοναδικό παιδάκι που επειδή πάει τόοοσο πολύ καλά δε θα χρειαστεί απογευματινές συνεδρίες μέχρι το Σεπτέμβρη και πως είναι εξαιρετική! Ένα τελείως διαφορετικό παιδί σε σχέση με τη πρώτη μέρα που την πήγαμε εκεί!
Είναι το αστέρι τους, καταπληκτική και έχει κάνει τεράστια πρόοδο!
Στη συνέχεια μας είπαν, πως μετά από κάτι διαγνωστικά τέστ που της έκαναν και κάτι ερωτηματολόγια που συμπληρώσαμε εμείς, ότι έχει φτάσει πλέον σχεδόν σε όλους τους τομείς την ηλικία της και μάλιστα σε ένα τομέα η ηλικία της είναι 7 ετών!
Πείτε μου μετά από όλα αυτά, είναι δυνατόν να μη καμαρώνω γι' αυτό το παιδί;
Είναι δυνατόν να μη νιώθω η πιο ευλογημένη μάνα σε όλο το κόσμο;
Έχουμε ακόμα κάποια θεματάκια να βελτιώσουμε, ιδιαίτερα όσον αφορά την λεπτή κίνηση της και την στοματική της αισθητηριακή ολοκλήρωση αλλά δεν ανησυχώ!
Είναι η μαχήτρια μου, η γεννημένη μαθήτρια μου!

Μετά την ενημέρωση φύγαμε και πήγαμε να την γράψουμε στο νηπιαγωγείο.. μεγαλώνουμε βλέπεις!
Μας είπαν ότι θα ξεκινήσει δοκιμαστικά για 2 μέρες την εβδομάδα, η μια εκ των οποίων θα είναι με συνοδό αλλά επειδή αυτή η μια μέρα ολομόναχη της εμένα με φοβίζει, θα κοιτάξουμε μήπως καταφέρουμε να πάει σε νηπιαγωγείο που θα έχει τμήμα ένταξης για να έχει ένα άτομο να την προσέχει λίγο παραπάνω..
Κι αυτό γιατί με απασχολούν πολλά θεματάκια..
Πρώτο και κύριο το bulling.. αλήθεια, το φοβάμαι πολύ όχι τόσο για το πώς θα το πάρει το παιδί (μιας και ακόμα δουλεύουμε το κομμάτι για τον εαυτό της) αλλά και το πώς να το αντιμετωπίσουμε εμείς, ως γονείς.
Ο Θεός να βοηθήσει για να μην έχουμε θέμα (βλέπεις το σχολείο πολλές φορές θυμίζει μια ζούγκλα στην οποία επιβιώνει ο ισχυρότερος..)..
Δεύτερο θέμα η τουαλέτα.. Μπορεί μέτα κόπων και βασάνων να έβγαλε την πάνα αλλά δε μπορεί να αυτοεξυπηρετηθεί τελείως μόνη της ακόμα..
Και τρίτο.. η διατροφή της.. Πασχίζω να τη βοηθήσω να τρώει τροφές που της κάνουν καλό.. πώς λοιπόν θα τα καταφέρουμε να αποφύγει τα βλαβερά για εκείνη αλεύρι και ζάχαρη; πφφφ, πολύυυ δύσκολο..
Ψάχνω να βρώ τρόπους, συνταγές και ιδέες για πραγματάκια που θα μπορεί να παίρνει μαζί της στο σχολείο για να τρώει χωρίς να έχει να ζηλέψει τίποτα από τα άλλα παιδάκια.
Ήδη αυτές τις μέρες κατόρθωσα να φτιάξω ψωμάκι (τρελάθηκε η μικρή, της άρεσε πάρα πολυ!), κριτσίνια και σύντομα θα δοκιμάσω και κουλούρι Θεσσαλονίκης (τώρα θα μου πεις σιγά τις τροφές που ζήλεψε -και δίκιο θα ΄χεις εδώ που τα λέμε- αλλά έλα που όλα τα παιδάκια στο σχολείο είναι με τοστ, ψωμί, κουλούρια και τα σχετικά!.. Οι συνταγές θα αναρτηθούν σύντομα μιας και είναι συνταγές χωρίς γλουτένη και ζάχαρη)!

Μακάρι αυτό το νέο της ξεκίνημα να στεφθεί με επιτυχία και να συνεχίσει να είναι τόσο χαμογελαστή, θετική και δεκτική με τα παιδάκια και ας είμαι όοοολη μέρα στο τρέξιμο και σε μια κουζίνα, χαχα!
Μακάρι να συνεχίσει να μας εκπλήσσει έτσι ευχάριστα το πλασματάκι μου.. αλλά και πάλι.. ότι και να γίνει η μανούλα θα είναι πάντα εκεί, ακόμα και να πέσει θα είμαι αυτή που θα τη σηκώσει..

Σ' αγαπώ κοριτσάκι μου και όταν περάσουν τα χρόνια και διαβάσεις αυτό το άρθρο (ελπίζω να υπάρχει για χρόοοονια..) θέλω να ξέρεις πώς ειμαι, ήμουν και θα είμαι πάντα περήφανη που είσαι το ΠΑΙΔΙ μου!